معمولا عموم مردم به مسئله امنیت سیستم خود اهمیت نمی دهند. بیشتر افرادی که دور و بر ما هستند از خطرات امنیتی هیچ اطلاعی ندارند و تنها کلمه ای که درباره یک بدافزار می دانند همان ویروس است. اما آیا همه چیز ویروس است؟! خیلی از این افراد حتی یک آنتی ویروس درست و حسابی بر روی سیستم خود ندارند! اگر هم داشته باشند از نوع کرک شده و جالب تر از همه غیر فعال! امروز قصد داریم در این مطلب به معرفی سه نوع از بدافزارهایی که ما همه گی را به چشم ویروس می بینیم می پردازیم!

کی‌لاگرها (Keylogger) برنامه های خطرناکی هستند، که برای دزدی هویت اشخاص و پی بردن به اطلاعات خصوصی آن‌ها به کار می‌روند. این موضوع مخصوصاً برای افرادی که اطلاعات مهمی دارند یا از کامپیوتر و ابزارهای موبایل‌ برای امور بانکی و نقل و انتقلات مالی استفاده می‌کنند، کاملاً جدی است.

متاسفانه این روزها بارها و بارها دیده می‌شود که تعدادی از وبلاگها و سایتها با روشهای فریبکاری اجتماعی و چند شیوه تکنیکی و روانشناسی ساده مورد حمله هکرها واقع می‌شوند.
رعایت این توصیه‌های ساده ولی مهم می‌تواند تا حد زیادی جلوی چنین اتفاقی را بگیرد. این توصیه‌ها تضمین نمی‌کند که با رعایت آنها هرگز هک نخواهید شد، همیشه ممکن است یک سایت به دلیل نقایص امنیتی هک شود، ولی این دلیل نمی‌شود که پسورد خود را دو دستی در اختیار شیادان قرار دهید!

یکی از مهم ترین فعالیت های مدیر شبکه، تضمین امنیت منابع شبکه است. دسترسی غیر مجاز به منابع شبکه و یا ایجاد آسیب عمدی یا غیر عمدی به اطلاعات، امنیت شبکه را مختل می کند. از طرف دیگر امنیت شبکه نباید آنچنان باشد که کارکرد عادی کاربران را مشکل سازد.

برای تضمین امنیت اطلاعات و منابع سخت افزاری شبکه، از دو مدل امنیت شبکه استفاده می شود. این مدل ها عبارتند از: امنیت در سطح اشتراک (Share-Level) و امنیت در سطح کاربر (User-Level). در مدل امنیت در سطح اشتراک، این عمل با انتساب اسم رمز یا Password برای هر منبع به اشتراک گذاشته تامین می شود. دسترسی به منابع مشترک فقط هنگامی برقرار می گردد که کاربر اسم رمز صحیح را برای منبع به اشتراک گذاشته شده را به درستی بداند.